|
|
Konu
Rum Ortodoks toplumu, Osmanlý dönemindeki yeni yaþamýný “Milletbaþý” unvaný ile Patrik liderliðinde ve Patrikhane çatýsý altýnda sürdürür. Bu dönemde Bizans kiliselerinin bir kýsmý, özellikle kubbeli yapýlar, çoðu cami olmak üzere yeni iþlevleriyle kullanýma sokulmuþ; geriye kalan kiliseler ise onarýmlar ya da yeniden yapýmlar sonucu, Rum Ortodoks toplumunun ibadet mekânlarý olarak iþlevlerini sürdürmüþtür…
Osmanlý yönetiminde Hýristiyanlarýn, dini yapýlarý ile ilgili inþa faaliyetlerinde uyulmasý zorunlu kurallar vardý. Tanzimat dönemine kadar Osmanlý yönetiminde, yeni kilise inþa edilmesi yasaktý. Bir kilisenin yeniden inþa edilmesi ise, ancak eskiden kilise olduðunun kanýtlanmasý halinde, ayný yerde ve ayný özelliklerde yapýlmasý koþuluyla mümkündü…
Tanzimat öncesi Rum Ortodoks kiliseleri, “Osmanlý” kavramý çerçevesinde adeta ayný reçete ile oluþturulmuþ; özgün nitelikte ve sanat tarihi baðlamýnda bütünlük gösteren yapýlardýr. Rum kiliselerinin mimari karakteri, ondokuzuncu yüzyýlýn ilk yarýsýnda Tanzimat ve Islahat fermanlarý ile yaþanan deðiþim süreci sonrasýnda kaybedilmiþtir. Bu nedenle, kitabýn kapsamý 1856 tarihli Islahat Fermaný ile sýnýrlanýr...
Geniþ bilgiler, ayrýntýlý anlatým ve bilgilendirici fotoðraflarla alanýndaki tek yetkin kaynak.
|
SÝPARÝÞ TAKÝBÝ
YARDIM
